Έτσι, για να γράψω και κάτι ακόμη γιατί πνίγομαι...θυμάμαι μέρες λουλουδιών και εκδρομών στο Σέιχ Σου, θυμάμαι πρωτομαγιές με στεφάνια στα μαλλιά που φτιάχναμε με τη μαμά και την αδελφή μου, θυμάμαι μέρες που χορεύαμε το γαϊτανάκι στον Λαγκαδά, θυμάμαι μέρες στο Μελισσοχώρι με το σχολείο, θυμάμαι μέρες που έπαιζα στο μαγαζί μας από τα πέντε μου και που μετά από 55 χρόνια θα κάνουν ιεροραφείο, θυμά...μαι μέρες που τα μάρμαρα του Άη Δημήτρη μου φάνταζαν τεράστια, θυμάμαι μέρες που το φιλί ήταν σκέτη καύλα αθώα, θυμάμαι μέρες που ό,τι κάναμε μας γέμιζε...θυμάμαι μέρες που όσα πράτταμε, είχαν αποτέλεσμα χωρίς να το επιδιώξουμε...θυμάμαι μέρες που δε φανταστήκαμε ποτέ πως θα μας κλέψουν οι ρουφιάνοι. θυμάμαι το μπαμπά μου σήμερα τα ξημερώματα στο εργαστήριο να μου διηγείται ιστορίες από τα παλιά...
από το φατσοβιβλίο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου